Diagnoza

Aby wiedzieć czy i w jakim zakresie Państwa dziecko ma problemy/zaburzenia Integracji Sensorycznej należy przeprowadzić diagnozę. Diagnoza obejmuje trzy spotkania z terapeutą.

Na pierwszym spotkanie obecny jest terapeuta lub rodzic/rodzice. Najważniejszy tutaj jest wywiad zebrany od rodziców, którzy wiedzą najwięcej o swoim dziecku i mogą terapeucie przekazać istotne informacje. Wywiad obejmuje informacje od początków ciąży, poprzez poród i wczesne lata dziecięce, aż do stanu obecnego.

Drugie spotkanie na którym obecny jest tylko terapeuta i badane dziecko. Jest to ważne spotkanie, gdyż kolejną składową diagnozy stanowi obserwacja kliniczna dziecka, czyli szereg ćwiczeń/zabaw jakie mają na celu sprawdzenie obszarów funkcjonowania młodego człowieka. Jeśli jest możliwe przeprowadza się również szereg testów, które mają nakierować i dodać dodatkowych informacji z zakresu SI, a które są wręcz „twardymi danymi” ponieważ są opracowane na podstawie dokładnych wyników charakterystycznych dla konkretnego wieku dziecka.

Trzecie spotkanie jest ponownie spotkaniem samych rodziców/rodzica i terapeuty. Następuje na nim wręczenie rodziców pisemnej diagnozy SI, omówienie jej, przekazanie przez terapeutę swoich wniosków dotyczących dalszych działań i zaleceń.

Po otrzymaniu diagnozy SI rodzice mogą zapisać swoje dziecko na terapię.

Poniżej podajmy pewne problemy czy nieprawidłowości, które są charakterystyczne dla zaburzeń SI, tak aby sami Państwo, jeszcze w domu, mogli ocenić czy warto udać się ze swoim dzieckiem do terapeuty SI.

Problemy te mogą być różnej natury i w zależności od wieku objawiać się u dziecka
w różnoraki sposób:

• Nie pełza, nie raczkuje, bardzo wcześnie wstaje i chodzi.
• Ma wąski repertuar żywieniowy.
• Jest labilne emocjonalnie, bardzo płaczliwe lub buntownicze.
• Nie znosi chodzić na bosaka, metek, obcinania włosów, paznokci, ubrudzonych ubrań, ust, rąk.
• Zdaje się nie słyszeć jak się do niego mówi, samo jest głośne a zdarza się, że narzeka na hałas.
• Często upada, obija się o framugi, dużo się przytula lub nie znosi się przytulać.
• Chodzi na palcach, nie umie nauczyć się jazdy na hulajnodze, rowerze.
• Mówi często o bólu nóg jak idzie, nawet krótkie dystanse.

Dzieci nie wyrastają z takich problemów, jedynie zmieniają one trochę formę i uczą się z nimi żyć, choć często jest to bardzo trudne i objawy wzrastają, aż w konsekwencji powodują: problemy z nauką, problemy z zachowaniem w szkole, problemy wychowawcze i rówieśnicze.

Jeśli w dalszym ciągu nie są Państwo pewni czy Waszemu dziecku potrzebna jest diagnoza SI zapraszamy na jednorazową konsultacje, na której na podstawie rozmowy i zebranego od rodzica wywiadu terapeuta podpowie czy diagnoza jest konieczna.